Ο μύθος και η ιστορία του Αϊ-Βασίλη

Santa Claus is coming to town… - Μια διεθνής λαογραφική μορφή, η οποία διανέμει δώρα σε παιδιά και ενηλίκους, που υπήρξαν «καλοί» κατά τη διάρκεια του έτους
ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ που αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές

Την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. πεθαίνει στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, σε ηλικία μόλις 49 χρονών, ο Μέγας Βασίλειος. Οι σύγχρονοί του, ενώ ζούσε ακόμη, τον ονόμασαν «Μέγα», τόσο για την πίστη, τη σοφία και τη σωφροσύνη του, όσο και για τη φιλανθρωπία και τη γενναιοδωρία του.

Γιατί η Ρωσία δεν εμπιστεύεται την Κυπριακή Δημοκρατία;

Αντιστάσεις με τον Σάββα Ιακωβίδη
Από την εποχή του Θουκυδίδη μέχρι σήμερα, όλα τα σοβαρά κράτη υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ κρατών είναι πρώτα τα συμφέροντά τους. Αυτήν τη θεμελιώδη αρχή τηρεί και η Ρωσία, η οποία έχει μια πολυαίωνη ιστορία στην άσκηση πολιτικής και διπλωματίας. Εδώ και πολλές δεκαετίες η Κύπρος έχει αναπτύξει πολυδιάστατες σχέσεις με τη Μόσχα: Πολιτικές, διπλωματικές, οικονομικές, τουριστικές, επενδυτικές και στο μέλλον πιθανώς και ενεργειακές.

Η ελαφρότητα ενός «μύθου»

Tης Ολγας Σελλα

Πολλοί τόποι διακοπών μέτρησαν το καλοκαίρι που μόλις τελειώνει τα «τραύματά» τους: τα άδεια δωμάτια, τις άδειες θέσεις στα μπαρ και τα εστιατόρια, τις λιγότερες αγορές των χιλιάδων κιτς αναμνηστικών κάθε περιοχής...

Ολοι τους είναι τόποι οι οποίοι άνθησαν και αναπτύχθηκαν (για την ακρίβεια γιγαντώθηκαν) τις δεκαετίες του ευδαιμονισμού, το ’80 και το ’90. Ηταν τότε που αρκετοί όψιμοι επιχειρηματίες στον τομέα του τουρισμού είδαν ότι μπορούσαν σε δυο-τρεις μήνες να βγάλουν το εισόδημα μιας χρονιάς και...

Η αλήθεια και οι μύθοι

Του Ηλια Μαγκλινη

Το αριστουργηματικό μυθιστόρημα «Το Εμβατήριο Ραντέτσκι» του Γιόζεφ Ροτ ξεκινάει με ένα πολεμικό επεισόδιο: στη μάχη του Σολφερίνο (1859) ένας ταπεινής καταγωγής ανθυπολοχαγός σώζει τον Κάιζερ με κίνδυνο της ζωής του. Τραυματίζεται, παρασημοφορείται, προάγεται επ’ ανδραγαθία, παίρνει και τίτλο ευγενείας.

Οταν μετά από χρόνια ο λοχαγός (πλέον) Γιόζεφ Τρότα φον Σιλπόγιε παίρνει το αναγνωστικό του μικρού του γιου για να διαβάσει την ιστορία της ανδραγαθίας του μένει άναυδος: εκεί αναφέρεται ότι ο Κάιζερ αντιμετώπιζε μόνος του πολλούς εχθρούς (ψέμα: βρισκόταν στα μετόπισθεν και παρατηρούσε τον εχθρό με το κιάλι) και ότι έσπευσε με το άλογό του ο φον Τρότα, ο οποίος με το ξίφος του κατέσφαξε τους Ιταλούς στρατιώτες (ψέμα: ο Τρότα απλώς αντιλήφθηκε ότι κάποιος ελεύθερος σκοπευτής θα έβαζε στο σημάδι τον Κάιζερ, έπεσε πάνω του και δέχθηκε τη σφαίρα που προοριζόταν για τον αυτοκράτορα. Γενναία πράξη, το δίχως άλλο, αλλά ούτε άλογα ούτε εχθροί ούτε μάχη σώμα με σώμα). Ο φον Τρότα γίνεται έξαλλος. Υποβάλλει προς τις αρμόδιες υπηρεσίες διαμαρτυρίες και αιτήσεις να απαλειφθεί το ψευδές ανάγνωσμα.

Αποστροφή για την πραγματικότητα

Του Ηλια Mαγκλινη

Στις 29 Ιουλίου του 1921, πριν από ενενήντα ένα χρόνια, τέτοιες μέρες δηλαδή αλλά με το παλαιό ημερολόγιο (π. η.), η Ελλάδα ζούσε ιστορικές στιγμές. Οι περίπου εκατό χιλιάδες άνδρες, που αποτελούσαν τους μάχιμους της ελληνικής στρατιάς στη Μικρά Ασία, εκκινούσαν προς τις γραμμές εξορμήσεως για την κατάληψη της Αγκυρας.

Εννέα ελληνικές μεραρχίες, καταπονημένες σε έσχατο βαθμό, όχι όμως και χωρίς ηθικό (κάποιοι οπλίτες είχαν αναρτήσει πινακίδες σε βοϊδάμαξες που έγραφαν «Εξπρές Αγκυρα»), έμπαιναν σε μια περιπέτεια ασύλληπτη: περίπου επτακόσια χιλιόμετρα από το Αιγαίο, σε εχθρικά, αφιλόξενα εδάφη, διάβηκαν τον ποταμό Σαγγάριο για να περάσουν στη συνέχεια, πεζοπορώντας, μέσα από μια άνυδρη, ξερή στέπα: την Αλμυρή Ερημο (η αρχαία Αξυλος Ερημος του Πολύβιου), εν μέσω πυρακτωμένων ημερών και παγερών νυχτών, με ελάχιστο και πάντως κάκιστο ανεφοδιασμό. Κι αυτό, για να συναντήσουν κάποια στιγμή τον εχθρό: δεκαέξι ετοιμοπόλεμες τουρκικές μεραρχίες.

Με μύθους και ...γρίφους δεν κυβερνιέται η χώρα! ...

Γράφει ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΣ

proinoslogos gr

*   Όταν οι κοινωνίες χρεοκοπούν, όταν φθάνουν σε ηθική εξαθλίωση, αναζητούν απελπισμένα έναν ηγέτη. Έναν «Μεσσία», που με τις θαυματουργικές του ικανότητες θα έλθει μια μέρα από το πουθενά, σταλμένος λες από κάποιον άγνωστο και ελεήμονα Θεό να ανακουφίσει τους ανθρώπους από τον πόνο, τα βάσανα και τη δυστυχία τους.

Υπ’ αυτή την έννοια το μεσιανικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί ήδη στην Ελλάδα είναι απολύτως ευνοϊκό για τον Αλέξη Τσίπρα, η άνοδος του οποίου στη θέση του εν δυνάμει Πρωθυπουργού δεν συνιστά μόνο μια απλή πολιτική εξέλιξη, αλλά τείνει να λάβει χαρακτήρα πολιτικού φαινομένου, αφού ο νέος επίδοξος ηγέτης της χώρας έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον την συμπάθεια των αδυνάτων. Αλλά το πραγματικό στοίχημα του κ. Τσίπρα δεν είναι μια εκλογική νίκη. Το ζήτημα είναι αν σε περίπτωση που εκλεγεί, δικαιώσει τις προσδοκίες που έχουν επενδυθεί πάνω του ώστε να εξελιχθεί σε ένα πραγματικό ηγέτη και όχι κομήτη.

Η ‘χρυσή στοά του Αλεξάνδρου’

Μεταλλωρύχοι  σε ώρα εργασίας, αναπαράσταση  από αρχαίο αμφορέα

(Αρχαίοι Θρύλοι του Κιλκίς)

 Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Υπάρχει ένας θρύλος. Ένας μύθος. Λένε πως η ιστορία μεταδόθηκε από πάππου προς πάππου. Από την αρχαία εποχή στο Μεσαίωνα. Από τους εντόπιους στους κατακτητές. Κι από αυτούς στους άλλους κατακτητές, στους περαστικούς που διανυκτέρευσαν  μια νύκτα στα Κρούσια, στους πρόσφυγες.  Μια ισχυρή παράδοση.

Η ιστορία της «Χρυσής στοάς του Αλεξάνδρου», έτσι την ονομάζουν.

Πρόκειται για έναν σκαμμένο χώρο σε αδιευκρίνιστο μέρος κοντά στις αρχαίες Φύσκες.

Επιστροφή στον Όμηρο ...

Δημήτρης Ζιαμπάρας Αντίφωνο

Μιλάμε συνεχώς πολλές δεκαετίες για αλλαγή. Μια συλλογικότητα για να μπορέσει να αλλάξει επιτυχημένα πρέπει να αλλάξει τις τρεις κύριες συνιστώσες που την καθορίζουν: την Ιστορία, τον Μύθο και τον Λόγο.

 Πυρήνας της Ιστορίας είναι το βασικό εθνικό αφήγημα με το οποίο γαλουχούνται οι νέες γενιές, πυρήνας του Μύθου είναι το κυρίαρχο συλλογικό όραμα και Λόγος είναι το βασικό κριτήριο κοινωνικής ιεράρχησης. 

Στην σύγχρονη ελλαδική κοινωνία βασική εθνική αφήγηση υπήρξε η Αθηναϊκή δημοκρατία της εποχής του Περικλή, συλλογικό όραμα το δυτικού τύπου Έθνος-Κράτος και όλα αυτά σε ένα πλήρη ανορθολογισμό με έλλειψη κοινωνικής ιεραρχίας.

Τα «δήθεν» του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου ...

Tου Χρῆστου Γιανναρᾶ

Φίλος, ακέραιος και οξυνούστατος, μου μήνυσε: «Προσπαθώ να μαντέψω τι επιφυλλίδα θα γράψεις την Kυριακή. Eγώ, μονολότι μου κάθεται στο στομάχι, θα ήθελα τον Tσίπρα πρωθυπουργό. Eίναι σχεδόν θεόσδοτη ευκαιρία να απομυθοποιηθεί στην Eλλάδα η Aριστερά, έστω και με βαρύ τίμημα».
Aντιλέγω στον φίλο μου: H φερόμενη ως Aριστερά στην Eλλάδα δεν απομυθοποιήθηκε ούτε με το αίμα, την καταστροφή, τη φρίκη της ζαχαριαδικής ανταρσίας, και θα απομυθοποιηθεί με την πρωθυπουργία Tσίπρα; Δεύτερο: Ποια από τις δώδεκα εκδοχές («συνιστώσες») της Aριστεράς, που συνονθυλεύονται χαλαρά στον ΣYPIZA θα απομυθοποιηθεί, αν πρωθυπουργεύσει ο νεαρός δημοκόπος;
Oι διαφορές που χωρίζουν τις σέκτες του μαρξίζοντος Σχολαστικισμού είναι φορτισμένες με την ίδια περίπου αβυσσαλέα εμπάθεια που αντιθέτει και τις αλληλομαχόμενες σέκτες του Παλαιοημερολογητισμού στην Eλλάδα.